ارزیابی اثرهای محیط زیستی با استفاده از روش جای‌پای بوم شناختی (مطالعه موردی فعالیت دانشکده مهندسی انرژی دانشگاه صنعتی) شریف

جای‌پای بوم‌شناختی، شاخصی است که جهت کمی‌سازی اثرهای محیط زیستی زندگی انسانها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این پژوهش، شاخص جای‌پای بوم‌شناختی برای ارزیابی تاثیرات زیست‌محیطی فعالیت های دانشکده مهندسی انرژی دانشگاه صنعتی شریف مورد استفاده قرار گرفته است. بدین منظور داده‌های مورد نیاز، از قبیل مصرف انرژی و آب و تولید پسماند دانشکده به صورت مستقیم جمع‌آوری گردیده است. همچنین جهت محاسبه‌ی مصرف غیرمستقیم انرژی ناشی از حمل ‌و ‌نقل دانشجویان، پرسشنامه‌ای تهیه گردیده است و از نتایج آن برای تخمین مصرف سالانه انرژی در هریک از روشهای حمل‌و‌نقل استفاده شده است. در نهایت با استفاده از روش استاندارد، شاخص جای پای بوم شناختی برای فعالیت های دانشکده محاسبه گردیده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که جای‌پای بوم‌شناختی دانشکده معادل با 41456037 هکتار جهانی در سال می‌باشد که بخش عمده‌ی آن مربوط به مصرف گاز و برق در ساختمان دانشکده مهندسی انرژی دانشگاه صنعتی شریف است. لذا کاهش مصرف انرژی ساختمان تاثیر چشمگیری در کاهش این شاخص خواهد داشت. همچنین افزایش درصد بازیافت زباله و نیز افزایش استفاده از حمل ‌و ‌نقل عمومی از دیگر راهکارهای کاهش این شاخص می‌باشد. میزان تاثیر هریک از این راهکارها در کاهش جای‌پای بوم‌شناختی دانشکده به تفصیل بررسی شده است.